به نقل از «خبرآنلاین»

۱۰ اقتصاد برتر جهان در سال ۲۰۲۳ کدامند؟ /از اژدهای زرد تا امپراطوری کم‌بضاعت

تاریخ انتشار: ۱۶ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۱۵۷۶۲۵

 بر اساس این گزارش، ایالات متحده آمریکا همچنان جایگاه خود را به‌عنوان اقتصاد برتر جهان حفظ کرده است.

 ایالات متحده آمریکا همچنان در راس قدرت‌های اقتصادی جهان قرار دارد. در ابتدای ماه جولای سال جاری کشورهای آمریکا، چین، ژاپن، آلمان و هند به‌عنوان پنج قدرت اقتصادی جهان معرفی شده‌اند. تولید ناخالص داخلی یکی از معیارهای اصلی ارزیابی توان اقتصادی کشورها محسوب می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

فوربز ایندیا در جدیدترین گزارش خود به بررسی ۱۰ اقتصاد برتر جهان در سال ۲۰۲۳ پرداخته است.

آمریکا؛ از دهه ۶۰ تاکنون بر بام اقتصادی جهان

تجارت نیوز نوشت: طبق جدول ارائه شده، ایالات متحده آمریکا همچنان جایگاه خود را به‌عنوان اقتصاد برتر جهان حفظ کرده است. آمریکا از دهه 1960 تاکنون توانسته بر بام اقتصادی جهان بایستد. در طول این سال‌ها اقتصاد این کشور تنوع و گوناگونی خود را به رخ دیگر کشورهای جهان کشیده، به طوری‌که بخش‌های مختلف تولیدی، خدماتی، مالی و تکنولوژی در کنار یکدیگر به‌عنوان پیشران اقتصادی این کشور عمل کرده‌اند.

چین؛ اژدهای خفته‌ای که همه را به وحشت انداخته

کشور چین که دهه 1960 در رده چهارم اقتصادهای برتر جهان قرار داشت شاهد رشد فزاینده اقتصادی در دهه‌های گذشته بوده، به طوریکه هم‌اکنون دومین اقتصاد برتر جهان و رقیب جان‌سخت ایالات متحده آمریکا شناخته می‌شود. اقتصاد چین بر سه مولفه تولید، صادرات و سرمایه‌گذاری استوار است.

ژاپن؛ تلاش بی وقفه سامورایی‌ها

وجه تمایز اقتصاد ژاپن را می‌توان تکنولوژی رو به رشد این کشور، قدرت بالای تولیدی و صنعت خدماتی برشمرد. همچنین بهره‌گیری بخش‌های مختلف اقتصادی ژاپن از ماشین‌آلات خودکار و پیشرفته کمک شایانی به رشد اقتصادی این کشور کرده است.

آلمان؛ سخت‌کوشی مثال‌زدنی

اقتصاد آلمان به شدت بر امر صادرات تمرکز داشته و بخش‌های مهندسی، ماشین‌آلات خودکار، صنایع شیمیایی و دارویی این کشور از شهرت خاصی برخوردار هستند. اقتصاد این کشور از نیروی کار مثال‌زدنی، ابتکارات تحقیق و توسعه‌ای نیرومند و ارتقای مستمر نوآوری و فناوری بهره می‌برد.

هندوستان؛ اقتصاد نوظهور

اقتصاد نوظهور هندوستان به گوناگونی و رشد سریع خود می‌بالد. بخش‌هایی نظیر فناوری اطلاعات، خدمات، کشاورزی و تولید از جمله حیاتی‌ترین مولفه‌های پیشرفت اقتصادی هندوستان محسوب می‌شوند. ناگفته نماند که بازار داخلی عظیم در هند، نیروی کار جوان و توانمند در بهره‌گیری فناوری‌های روز و از طرفی دیگر جامعه‌ای با مخارج نرمال برای گذراندن زندگی من جمله سرمایه‌های اقتصادی برای این کشور محسوب می‌شود.

بریتانیا؛ همچنان در میان برترین‌ها

اقتصاد بریتانیا از تعاون بخش‌های خدماتی، تولیدی، مالی و نوآوری بهره می‌برد. این کشور به‌عنوان مرکز مالی بین‌المللی و اغواگر سرمایه‌گذاران خارجی عمل می‌کند. اقتصاد بریتانیا توسط شرکای تجاری و فرآیند جهانی‌شدن شکل گرفته است.

فرانسه؛ تنوع خاصی از محصولات

طبق پیش‌بینی کارشناسان، تولید ناخالص داخلی فرانسه رقمی بالغ 2.9 میلیارد دلار را شامل می‌شود. اقتصاد این کشور از بخش‌های گوناگونی همچون هوافضا، گردشگری، کالاهای لوکس و همچنین کشاورزی تشکیل شده است. فرانسه به داشتن رفاه اجتماعی مناسب، زیرساخت بسیار پیشرفته و سرمایه‌گذاری بنیادین در تحقیق و توسعه شهرت دارد.

ایتالیا؛ امپراطوری کم‌بضاعت

ایتالیا در رده سومین اقتصاد برتر کشورهای حوزه اتحادیه اروپا قرار دارد. ایتالیا به تاثیرگذاری و پایه‌گذاری در امر بیزینس مشهور است. همچنین کشاورزی کوشا و رقابتی تاثیر به‌سزایی در اقتصاد ایتالیا دارد.

کانادا؛ بهشت سرمایه‌گذاران

اقتصاد کانادا بر منابع طبیعی گسترده این کشور همچون گاز، نفت، معدن و چوب استوار است. این کشور به داشتن بخش خدماتی در حال پیشرفت، صنایع تولیدی رو به جلو و همچینن تلاش بی‌وقفه برای ارتقای فناوری‌های نوین مشهور است.

برزیل؛ اقتصاد رو به رشد همچون آمازون

اقتصاد برزیل در بخش‌های مختلفی همچون کشاورزی، معدن، تولید و خدمات فعال است. این کشور به شکل خاصی هاب تولید و صادرات محصولات کشاورزی معرفی شده است. عوامل متعددی همچون قیمت کالا، تقاضای گسترده داخلی و همچنین زیرساخت‌های پیشرفته در رشد اقتصادی برزیل تاثیرگذار بوده‌اند.

٢٢٣٢٢٣

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1786413

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: بحران جهانی اقتصاد ایالات متحده آمریکا چین ژاپن بریتانیا ایتالیا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۱۵۷۶۲۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ظهور یک قدرت اقتصادی جدید؛ اقتصاد هند چقدر قوی است؟

نشریه اکونومیست در سرمقاله این هفته رشد اقتصادی هند به رهبری نارندرا مودی را مورد بررسی قرار داده است. از منظر این نشریه، باوجودی که آقای مودی قدم‌های مثبت بسیاری برداشته است، اما برخی نقاط ضعف او می‌تواند او را از تحقق وعده‌هایش بازدارد.

به گزارش اکو ایران، به گفته اکونومیست، انتظار می‌رود شش هفته دیگر نارندرا مودی در سومین دوره نخست وزیری برنده شود، که موقعیت او را به عنوان مهم‌ترین رهبر هند از زمان جواهر لعل نهرو تثبیت می‌کند. پیروزی انتخاباتی این پسر چای فروش در واقع نشان دهنده مهارت سیاسی او، قدرت ایدئولوژی ملی‌گرای هندی و فرسایش نهاد‌های دموکراتیک اوست. با اینحال نشان دهنده حسی میان رای دهندگان عادی و نخبگان هند درباره این است که او رونق و قدرت را برای هند به ارمغان می‌آورد.

هند نارندرا مودی تجربه‌ای از ثروتمند شدن در میانه جهانی زدایی و تحت رهبری قدرتمند است. اینکه آیا هند می‌تواند در طول ۱۰ تا بیست سال آینده به سرعت رشد کرده و از تنش دوری کند سرنوشت ۱.۴ میلیارد نفر و همچنین اقتصاد جهان را تعیین خواهد کرد. از منظر اکونومیست، فرمول مودی می‌تواند تا جایی کار کند، ولی درباره اینکه آیا موفقیت هند می‌تواند ادامه یابد و آیا این مساله به ماندن او در قدرت بستگی دارد سوالاتی وجود دارد.

هند با رشد اقتصادی ۶ تا ۷ درصد، سریع‌ترین نرخ رشد را در میان کشور‌های بزرگ دارد. داده‌‎های جدید نشان می‌دهند که اعتماد بخش خصوصی آن در بالاترین سطح از سال ۲۰۱۰ قرار دارد و درحالی که امروز پنجمین اقتصاد بزرگ جهان است می‌تواند تا سال ۲۰۲۷ به سومین اقتصاد جهان پس از آمریکا و چین تبدیل شود. نفوذ هند به روش‌های جدیدی نمایان می‌شود. شرکت‌های آمریکایی ۱.۵ میلیون کارمند در هند دارند، که بیش از هر کشور خارجی دیگری است. بازار سهام آن چهارمین بازار ارزشمند جهان است و بازار هوانوردی آن در رتبه سوم قرار دارد. خرید نفت روسیه توسط هند قیمت‌های جهانی را تغییر می‌دهد. افزایش ثروت به معنای افزایش نفوذ ژئوپلتیک است؛ پس از بالاگرفتن تنش در کانال سوئز، هند ۱۰ کشتی جنگی در خاورمیانه مستقر کرد.

اگر به دنبال یک "چین دیگر" هستید که با محوریت تولید ایجاد شد، آن هند نیست. این کشور در زمان رکود تجارت کالا و اتوماسیون تولید توسعه می‌یابد؛ بنابراین نیاز به مدل جدیدی برای رشد دارد. یکی از محور‌های این رشد "برنامه عظیم زیرساخت‌"هاست که بازار واحد گسترده‌ای را به‌هم پیوند می‌دهد. هند ۱۴۹ فرودگاه دارد و هرسال ۱۰ هزار کیلومتر جاده و ۱۵ گیگا وات ظرفیت انرژی خورشیدی اضافه می‌کند. برخی از این زیرساخت‌ها، چون پرداخت‌های دیجیتال، بازار‌های سرمایه مدرن و بانک‌ها نیز نامشهود هستند. همه این‌ها به شرکت‌ها امکان می‌دهد از اقتصاد مقیاس بهره ببرند.

محور دوم "رشد صادرات خدمات" است که به ۱۰ درصد از تولید ناخالص داخلی کشور رسیده است. تجارت جهانی در خدمات هنوز درحال رشد است و "شرکت‌های فناوری اطلاعات هند" مراکزی ایجاد کرده‌اند که تحقیق و توسعه و خدماتی، چون قوانین و حسابداری به شرکت‌های بین المللی عرضه می‌کنند. اما باوجود پردیس‌های فناوری شیک، هند همچنان یک جامعه نیمه روستایی است؛ و این مساله سومین و آخرین محور رشد را توضیح می‌دهد؛ مدل جدیدی از سیستم رفاه که در آن صد‌ها میلیون نفر از مردم فقیر هند پرداخت‌های انتقالی دیجیتال دریافت می‌کنند. داده‌های جدیدی نشان می‌دهند که سهم جمعیتی که زیر خط فقر جهانی ۲.۱۵ دلار در روز زندگی می‌کنند از ۱۲ درصد در سال ۲۰۱۱ اکنون به زیر ۵ درصد کاهش یافته است.

اما نارندرا مودی لایق چه میزان اعتبار است؟ موفق‌ترین سیاست‌های او از دستورالعملی استفاده می‌کند که در دهه ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰ در هند ظهور کرد؛ اما هیچ ایرادی ندارد. او برای جلوبردن اصلاحات متوقف شده، نظارت شخصی روی تصمیمات مهم و سرکوب عقب مانده‌ها و مخالفان بوروکراسی قابل تقدیر است. برخی می‌گویند او "سرمایه داری رفاقتی" را پرورش داده است. با اینحال، گرچه برخی شرکت‌های بزرگ امتیازاتی گرفتند، تمرکز در تجارت درحال کاهش است، فساد محو شده است و کسب‌وکار‌ها تنوع بالایی دارند. اگر او پیروز شود هند به رشد قوی ادامه خواهد داد. سطح متوسط نیز همینطور خواهد بود: ۶۰ میلیون نفر بیش از ۱۰ هزار دلار در سال کسب خواهند کرد؛ که این تعداد تا سال ۲۰۲۷ به ۱۰۰ میلیون نفر می‌رسد.

بااینحال، هند با یک مشکل ترسناک روبروست. از یک میلیارد نفر جمعیت در سن کار این کشور تنها ۱۰۰ میلیون نفر شغل رسمی دارند و باقی اکثرا کار موقتی دارند یا بیکار هستند. نخست وزیر هند برای جذب برخی از نیروی کار از یک برنامه مشوق دولتی برای ارتقای تولید استفاده می‌کند. ولی حتی اگر این برنامه به اهداف خود برسد، تنها ۷ میلیون شغل ایجاد می‌کند.

از منظر اکونومیست، اقتصاد هند برای حفظ رشد خود باید اشتغال انبوه ایجاد کند. یکی از راه‌ها بزرگتر شدن بخش فناوری اطلاعات است که به عنوان یک قطب دیجیتالی سازی جهان عمل کند و مجموعه‌ای از صنایع صادراتی که مالی، غذا و دفاع را دربر می‌گیرد. هزینه کارگران در این صنایع نیز می‌تواند به نوبه خود در سایر بخش‌ها اشتغال ایجاد کند. یک بازار داخلی کارآمد و واحد بهره‌وری کلی را افزایش می‌دهد و رفاه هدفمند می‌تواند به کسانی که عقب مانده‌اند کمک کند. برای این منظور، هند باید آموزش و کشاورزی خود را متحول کند، و امکان مهاجرت بیشتر از شهر‌های شمالی پرجمعیت را به سمت شهر‌های جنوبی و غربی فراهم کند.

با این معیار‌های برجسته، نارندرا مودی حرف زیادی برای گفتن ندارد. حزب بهاراتیا جاناتا استعداد و ایده‌‎هایی دارد، اما بیشتر روی ایدئولوژی متمرکز است. رشد غیرلیبرالیسم، مخالفت سیاسی و آزادی بیان را محدود کرده است. این واقعیت که شرکت‌ها از مودی می‌ترسند می‌تواند علت عدم رشد سرمایه گذاری را توضیح دهد. روند آماده کردن عموم برای تغییرات اجتماعی گسترده در دهه ۲۰۳۰ به درستی آغاز نشده است و بازسازی آموزش، شهر‌ها و کشاورزی نیاز به همکاری دولت‌های محلی دارد، که توسط بهاراتیا جاناتا اداره نمی‌شوند، و همینطور گروه‌های اجتماعی که با اختلال مواجه هستند.

سوالی که درباره هند و اقتصاد وجود دارد این نیست که آیا نارندرا مودی پیروز خواهد شد یا نه، بلکه این است که آیا او رشد خواهد کرد. او در سن ۷۳ سالگی ممکن است قدرت مدیریت خود را روبه افول بیابد. برای ایجاد یک دستورکار اصلاحی جدید، در سطح چیزی که در دهه ۱۹۹۰ ظهور کرد، و برای تقویت یک اقتصاد مبتنی بر دانش که به مردم برای تفکر خود پاداش می‌دهد، او باید انگیزه‌های استبدادی خود را تعدیل کند. همچنین برای جذب سرمایه گذاری داخلی و خارجی بیشتر و یافتن یک جانشینی با تفکر رشد، حزب او باید "سیاست‌های شوونیستی" خود را مهار کند. اگر چنین نشود، ماموریت نوسازی ملی مودی، وعده‌های خود را محقق نخواهد کرد.